Co jest brane pod uwagę w trakcie diagnozy integracji sensorycznej u dzieci?

Integracja sensoryczna odgrywa kluczową rolę w prawidłowym rozwoju dziecka, wpływając na jego zdolność do nauki, komunikacji i adaptacji do otoczenia. Proces ten polega na odbieraniu, przetwarzaniu i organizacji informacji zmysłowych, takich jak dotyk, równowaga czy słuch. W przypadku zaburzeń integracji sensorycznej, dzieci mogą napotkać trudności w codziennym funkcjonowaniu. Dlatego istotne jest dokładne zdiagnozowanie problemu i wdrożenie odpowiedniej terapii. W artykule przedstawiamy cztery kluczowe aspekty diagnozy integracji sensorycznej u dzieci.

Przeczytaj również: Czym jest integracja sensoryczna?

Obserwacja zachowań dziecka

Pierwszym krokiem w diagnozie integracji sensorycznej jest obserwacja zachowań dziecka w różnych sytuacjach. Terapeuta bada, jak dziecko reaguje na bodźce zmysłowe, takie jak dźwięki, zapachy czy dotyk, oraz analizuje jego zdolności motoryczne, koordynację ruchową i orientację przestrzenną. Ważne jest również zwrócenie uwagi na ewentualne trudności w koncentracji, nadpobudliwość lub wycofanie społeczne. Obserwacja ta pozwala na zidentyfikowanie obszarów, które mogą wymagać dalszej oceny i interwencji.

Przeczytaj również: Na czym polega integracja sensoryczna?

Ocena funkcji sensorycznych

Kolejnym etapem jest dokładna ocena funkcji sensorycznych dziecka, która obejmuje badanie reakcji na bodźce zmysłowe oraz analizę zdolności przetwarzania informacji zmysłowych. Terapeuta może stosować różne narzędzia diagnostyczne, takie jak testy obrazkowe, zadania dotyczące orientacji przestrzennej czy próby równowagi. Celem tych badań jest określenie, które zmysły są najbardziej dotknięte zaburzeniami i jak wpływają one na codzienne funkcjonowanie dziecka.

Przeczytaj również: Na czym polega integracja sensoryczna?

Wywiad z rodzicami i nauczycielami

Ważnym elementem diagnozy integracji sensorycznej w Lublinie jest również zebranie informacji od rodziców i nauczycieli na temat zachowań dziecka w domu i w szkole. Rodzice mogą dostarczyć cennych informacji na temat historii rozwoju dziecka, jego preferencji sensorycznych oraz ewentualnych trudności w codziennym funkcjonowaniu. Nauczyciele natomiast mogą opisać zachowania dziecka w kontekście szkolnym, takie jak koncentracja, umiejętność współpracy z rówieśnikami czy radzenie sobie z sytuacjach stresowych.

Indywidualny plan terapeutyczny

Na podstawie zebranych informacji terapeuta opracowuje indywidualny plan terapeutyczny dla dziecka. Plan ten uwzględnia specyficzne potrzeby dziecka oraz zakres zaburzeń integracji sensorycznej. Terapia może obejmować ćwiczenia mające na celu poprawę zdolności przetwarzania informacji zmysłowych, rozwój umiejętności motorycznych czy naukę radzenia sobie ze stresem.